Een mandje oogst uit 2017 |
Met mijn ex heb ik de kas ooit opgehaald toen ik zwanger was van mijn jongste, Huub. Nadien vele mooie en mislukte oogsten meegemaakt in de kas, maar ook vooral veel scherven. Door het enigszins bejaarde systeem vlogen elk najaar bij een goede storm de glasplaten om je oren. Na mijn scheiding en de verkoop van het huis heb ik de kas aan lieve buren gegeven. Maar uit het niets. Zo ineens vorig jaar...kreeg ik de kas weer terug. Ik was dolgelukkig. Ben ik nog overigens. Maar ondanks dat Arjan de kas liefdevol en precies in elkaar heeft gezet en hij strakker en rechter staat dan ooit waaiden de glasplaten ons weer om de oren. En niet een beetje. Gewoon ronduit gevaarlijk. De glasscherven stonden tientallen meters verderop rechtop in het gras gespiest. Tijd om de moed op te geven en een andere weg in slaan. De kas hoeft natuurlijk ook niet perse bekleed te zijn met glas. We hebben rondgekeken en we hebben bij een winkel prachtig kaszeil gevonden. Niet stuk te krijgen en goed op te rollen voor iedere najaarsstorm. Daarnaast ook nog eens budgetvriendelijk. Dus nu voor de laatste keer hardleers scherven rapen. Kilo's!
Maar ondertussen ook nog steeds aan het oogsten uit de tuin. De boerenkool smaakt heerlijk en ook de pastinaak en de winterwortels zijn zalig. Zelfs kunnen we zo nu en dan nog wat snijbiet en selderij oogsten en staat er regelmaat kool op het menu.
En dat nieuwsgierige gemekker maakt het opruimen van het glas een stuk gezelliger. Geluk zit heel dichtbij de scherven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten